Ons ritje in de nachttrein naar Chiang Mai was voor Niels een groot succes, voor mij echter een slapeloze nacht. Hoffelijk als ik ben, had ik het upperbed genomen en mocht niels in het lowerbed (welke bijna twee keer zo breed is zodat hij met zijn lengte schuin kon liggen). De Thaien moesten namelijk al lachen toen we binnenkwamen 'ah really tall, small bed, haha'. Achteraf een slechte keuze. Als ik me omdraaide viel ik bijna uit bed, zo smal als het was. Ook ging het licht in de coupe niet uit en omdat er gaten boven de gordijnen zaten, maakte het eigenlijk niet uit of ik ze open of dicht had, ik staarde letterlijk naar TL verlichting. Fijn!
In de trein zijn we een erg leuk stel tegengekomen uit Nieuw-Zeeland, Auckland om precies te zijn. Mike & Shelly zijn beiden in de 60 en hebben al heel wat van de wereld gezien. Wat een mooie verhalen! Ook nu waren ze alweer een aantal maanden op reis, maar moesten ze, zoals ze dat zelf zeiden, begin volgend jaar toch echt weer terug naar huis om te werken. Ook kregen we de invitatie dat het geen probleem was als wij in Auckland aankomen dat ze ons wel willen komen ophalen van het vliegveld en dat we een aantal dagen naar behoefte bij hen kunnen logeren. Fantastisch!

Eenmaal in Chiang Mai hebben we de eerste dag lekker rondgeshopt om een leuke trekking uit te zoeken, aangezien dat de reden is waarom we naar Chiang Mai zijn gegaan. Uiteindelijk gingen we twee dagen lopen in de bushbush vergezeld door, zoals later bleek, knettergekke gids Em, een erg leuk franstalig Zwitsers stel, een Spaans stel en een Chinees stel. Het Zwitserse stel (Xavier en Tatiana) had ongeveer dezelfde reis gepland als wij, alleen de andere kant de wereld om. Zij hadden het grootste deel er al op zitten en konden ons voorzien van allerlei tips en mooie verhalen. Heerlijk om alvast te fantaseren over wat er nog komen gaat!
De eerste dag van de wandeling bezochten we de stam genaamd de longnecks. Vrij toeristisch opgezet helaas. Maar feit blijft dat deze mensen wel met tig zware ringen om hun nek rondlopen. Wat moet dat verschrikkelijk zijn! De rest van de dag stond in het teken van lopen, lopen en nog eens lopen. Omhoog de berg op, vergezeld door een hoop muggen, vliegen en zweet. Gelukkig hadden we onze huid al flink met antimuggenspul ingesmeerd. Onze Chinezen waren de enige die dit niet hadden gedaan. Zij hadden dan ook armen vol bulten. Leuk die eigenwijze mensen :-)! Boven aangekomen wachtte ons na al dat geklim een douche van ijskoud bergwater. Brrr..!! Maar zeker verfrissend! Em had heerlijk voor ons gekookt, mega spicy Thais eten as usual. Niels en ik kunnen er niet aan wennen helaas. Na het eten kwamen wat dorpsjongens langs die erg graag Engels wilden leren. Ik waagde een poging door een gesprek aan te knopen. Heel veel verder dan 'What's your name' en 'How old are you' kwam ik niet want zelfs deze vragen begrepen ze haast niet. Uiteindelijk kwam het erop neer dat ik dingen ging aanwijzen zodat zij het Engelse woord moesten noemen. 'Refrigerator' was een lastige. Leergierig zijn ze in ieder geval wel! Zelf heb ik een poging gedaan om Thais van hen te leren, maar ook dat was tevergeefs. De woorden voor 'rechts' en 'links' etc. ben ik inmiddels alweer vergeten! Resultaat van deze avond was dat we de volgende dag een kijkje konden gaan nemen op hun school. Zie hiervoor het filmpje dat we geplaatst hebben. Brutaal als Niels is stapte hij zo een klas binnen om even wat Engelse les te gaan geven.
De ochtend werden we enigzins brak wakker. Slapen deden we met zijn achten op rij (gezellig!) in een bamboehut. Je kon de bamboeplanken door het matje heen voelen en 's nachts was het erg koud! Maar ach.. dat hoort erbij zullen we maar denken. Na een heerlijke boerenomelet, weer bereid door Em, stond de tweede dag lopen op de planning. Helaas had iedereen behalve wij een ritje op een olifant geboekt bij deze trekking waardoor wij ook gratis op een olifant konden stappen. Saai! Zaten we weer in zo'n bakje suf heen en weer te schommelen. Daarna weer volop aan de wandel! Verder de berg op. Tijdens dit tweede stuk wandelen kwam Em een spinnenhol tegen. Een klein gaatje in de grond en hij had trek. Voor onze neus begon hij het hol open te hakken met zijn kapmes. Dik 30 centimeter lager kwam er een giga spin te voorschijn. Deze besloot hij te ontdoen van zijn giftanden om vervolgens een vuurtje te maken, de spin te braden en te eten. Iedereen kreeg een stuk spin aangeboden om te proeven en uiteraard had Niels daar wel oren naar. Eenmaal aangekomen bij de rivier konden we onze tweede warme dag afsluiten met raften: helm op, reddingsvest aan, peddel in de hand en gaan! Beneden aan de rivier werden we opgehaald met de auto voor onze weg terug naar Chiang Mai.
Onze vieze trekking kleren hebben we gelijk weggebracht bij de 'Laundry Service'. 5 kilo wasgoed laten wassen voor nog geen 3 euro. Relaxed! Ons verblijf in Chiang Mai sloten we af met een 1-daagse kookcursus bij Baan Thai Cooking School. Niels en ik weten nu hoe we coconut soup, chicken cashewnuts, penang curry, springrolls, mango with sticky rice en fried banana moeten maken. De hele dag koken en eten.. pfff! Wel erg leuk om te doen en te zien hoe er hier gekookt wordt.

Omdat de trein vanuit Chiang Mai naar Bangkok helemaal volgeboekt zat voor de komende week, besloten Niels en ik te vliegen van Chiang Mai naar Bangkok om vanaf daar de bus te pakken naar Chumpon om verder met de boot te reizen naar Koh Tao. Even echt de zon en het strand opzoeken. Onze vlucht hadden we achteraf net op tijd geboekt gezien de situatie op BKK airport! Bij onze vlucht kwamen we erachter dat we maar 15 kilo bagage konden inchecken. Omkleden in onze zwaarste kleding en alle zware spullen in de handbagage! Wat een gedoe op het vliegveld. De stress sloeg toe aangezien de uiterlijke check-in tijd naderde. Maar het bijbetalen was te duur om het niet te doen: backpackstyle! Bij aankomst op BKK airport wisten we dat we onze busreis erg krap geboekt hadden waardoor het wel eeuwen leek voordat onze bagage op de band verscheen. Onze bus vertrok vanaf het centrum van Bangkok en wij hadden nog 1 uur en drie kwartier voordat deze vertrok. Normaal duurt deze rit ongeveer een uur en voor de taxi's op de meter stond een gigantische rij mensen met tickets die netjes op hun beurt wachten. Daar hadden wij geen tijd voor. Het zwarte circuit dan maar. Na even onderhandelen met een meisje konden we bij haar vader/oom/vriend/man/whatever in de auto. Na nog geen 15 minuten stonden we muurvast in de file, want uiteraard werd de tolweg omzeild, shit! Niels en ik begonnen na een half uur redelijk te stressen, steeds op mijn horloge kijkend en naar buiten hopende op een glimp van herkenning van de stad, maar tevergeefs. Onze chauffeur nam rare afslagen, kruipdoor sluipdoor weggetjes langs sloppenwijken en rare gedachten schoten door onze hoofd. Wat hebben we gedaan? We hadden geen idee waar we waren! En ineens zei de chauffeur: 'We zijn er, die straat in'. Via zijn route door de suburbs waren we uitgekomen bij het drukste gebied van de stad: Kao San Area! Met nog 15 minuten voor check in konden we tevreden door naar de bus!
Het vervolg van de reis ging gelukkig voorspoedig: de bus was ijskoud van de airco, bij Niels liep een kakkerlak over zijn voet en door de haast hadden we een tijd gehad om te eten (het was inmiddels 21h00). Met wat snacks uit de supermarkt stilden we onze honger. En de hoeveelheid stress liet ons heerlijk slapen waardoor we om een uur of 5 's morgens onze ogen konden openen op de pier in Chumpon. De boot vertrok echter pas om 7 uur maar dat was niet erg. Wij hebben lekker buiten gezeten om de zon te zien opkomen met op de achtergrond het geluid van de golven. Heerlijk! Vol goede moed stapten we twee uur later op de boot, niet wetende dat de Lompraya speed catamaran garant zou staan voor een ruim 2 uur durende achtbaanrit. Wat een golven! Het kotspercentage aan boord was zeker 60%! De bemanning liep alleen maar rond met plastic kotszakjes en toiletpapier ipv drankjes te verkopen! Niels en ik kwamen er gelukkig 'goed' vanaf. Lijkbleek en misselijk maar zonder over te geven konden we de raincovers over onze tassen gooien want op Koh Tao regende het pijpenstelen! Niks idyllisch eiland! Een en al druipende regen!

Helaas hadden we de eerste drie dagen alleen maar regen op Koh Tao. Een van de eerste dingen die we regelden was het duiken! Dit kun je tenslotte ook doen als het regent. Ik had me ingeschreven voor een Padi cursus terwijl Niels al aan zijn eerste funduik kon beginnen. Seashell bleek de gelukkige organisatie en dat was achteraf een heel goede keuze. Er hing echt een familiegevoel bij deze duikclub. Allemaal superleuke mensen waar we diverse avonden mee hebben doorgebracht. Onder andere Lee & Jenny (divemasters in opleiding) uit Brighton waren erg gezellig. James, onze divemaster, heeft ons de leuke eet- en drinktentjes van het eiland laten zien en ons bij hem thuis uitgenodigd voor een lekker filmavondje op een sofa en lovely Hanna uit Zweden die iedereen wel kon knuffelen en als favoriete Nederlandse woord 'postkantoor' had omdat dit blijkbaar hetzelfde is in het Zweeds. Na vier dagen klaslokaal en vier buitenduiken kon ik mijn Padi duiklicentie in ontvangst nemen. Wat een mooie vissen heb je hier toch! Heel wat anders als in Nederland duiken! Helaas was het zicht tijdens de eerste funduik van Niels en mij samen ongeveer net zo slecht als het zicht in Nederland.. onze tweede duik van die dag hebben we daardoor afgeblazen. Gelukkig was het de dag erna een stuk beter en hebben we een fantastische duik gemaakt. Na een erg gezellige week (ik raad Koh Tao echt aan iedereen aan die lekker op vakantie wil, ga alleen niet tijdens de moesson) vervolgden we onze weg naar Koh Phi Phi in de hoop dit keer wel ons velletje te kunnen laten bruinen!

Voor de boottocht terug hebben we de plaatselijke reistabletten ingenomen en stapten we een stuk vrolijker de Lompraya af (in tegenstelling tot een hoop andere mensen). Eigenlijk waren die hoge golven wel gaaf! Voor de boot naar Koh Phi Phi hadden we voor de zekerheid ook maar een reistabletje geslikt. Dit bleek achteraf totaal niet nodig. Heel rustig en vlak water en een erg langzame boot. Bij aankomst een al zon! Op Koh Phi Phi hebben Niels en ik echt genoten van ontzettend mooie stranden, heel fijn zand tussen je tenen (vooral bij Maya bay, daar waar de film 'The Beach' is opgenomen), lekker veel gesnorkeld en gedoken, heel mooie vissen gezien, heel helder water en zelfs black tip reef sharks gespot met snorkelen! Ik schrok me wild de eerste keer dat ik ze zag. Omcirkeld worden door zes haaien gebeurt je niet elke dag. Bleken we bij shark island te zijn! Helaas hebben we geen schilpadden gezien in het water. Wel eentje vanaf de duikboot. Wat een leuke beesten vind ik dat! Op monkey island hebben we kunnen spelen met apen. En vanaf een longtail (de lokale houten boot) nog heel mooie foto's kunnen maken van de ondergaande zon. Heerlijk vakantiegevoel gehad! Momenteel zitten we in Krabi en pakken we morgen het vliegtuig naar Kuala Lumpur, Maleisie. Na 26 dagen Thailand is het tijd voor het volgende land!