Buzzzing Australie, niet met mensen maar met vliegen! Om gek van te worden! Als je ’s avonds in je bed ligt hoor je nog het gezoem in je oren! Maar ach, alles went... zo ook de hitte!

Vanuit Bali zijn we dan eindelijk in Noord-Australie, Darwin geland. Na drie dagen hangen in ons hostel bij het zwembad met andere Nederlanders die een poging deden geld te verdienen voor een trip door Australie maar alles aan alcohol verpatsen, wat geslenter door de stad en ons verbazen over de kloof tussen de Aborigonals en de ‘blanke Australiers’ konden we niet wachten om onze WICKED camper op te halen!! Wij vonden Darwin een vrij saaie stad en wilden ons avontuur beginnen om de ‘Outback’ in te gaan, ook wel ‘Never never land’ zoals we gezien hebben in de film ‘Australia’. (Erg leuk overigens om deze film in Australie zelf gezien te hebben!)

De 4WD camper ‘Free Hugs, Enquire Within’ en (voor Nederlanders erg toepasselijke) ‘Hugs, Not Drugs’ stond voor ons klaar bij het Wicked depot. Na wat gedoe met het betalen van de camper en de enorme borg konden wij voor het eerst aan de linkerkant van de weg gaan rijden door Australie! Op naar Coles supermarkt om 70 liter water en een heleboel eten (waaronder aardig wat blikvoer) in te slaan voor het geval je auto het begeeft midden in de woestijn, waarna we reden naar Litchfield National Park. Daar hebben we heerlijk gekampeerd midden in de bush! Om ’s morgens wakker te worden (en als vervanger van de douche, want die heb je niet als je gaat ‘bushcampen’) duik je heerlijk in de poel water voor een waterval. Wel was het even wennen om in de camper te kunnen slapen. Van binnen is dat ding ’s avonds nog een oven, het koelt gewoon niet af! En als je de deuren open zet, houden de muggen je de hele nacht uit je slaap. Ook niet ideaal. Gelukkig stond er naast ons een Australisch gezin waarvan de moeder oorspronkelijk uit Duitsland komt die ons geholpen heeft aan lappen gaas om voor de ramen te hangen. Daarna sliepen we als roosjes..

Na een paar dagen Litchfield wilden we naar Kakadu National Park, ten oosten van Darwin. Onderweg zijn we gestopt om de ‘spectacular jumping crocodile cruise’ te doen. Dat was echt fantastisch! Omdat we in het laagseizoen zitten waren wij en nog twee andere bezoekers (Chick & Carine uit Sydney) de enige op de boot en zaten we eerste rang om de krokodillen de boot te zien naderen en uit het water te zien springen, happend naar het stuk vlees dat hen boven het hoofd gehouden werd! Omdat de touroperator niet het natuurlijke jaaginstinct van de krokodil wil laten verdwijnen door het te voeren, laten ze de krokodil vier keer springen voordat het zijn stuk vlees krijgt zodat hij de energiewaarde van het stukje vlees al heeft verbrand voor hij het krijgt. De klap die je hoort als de kaken van de krokodil op elkaar klappen terwijl hij niets in zijn bek heeft is ongelofelijk!!

In Kakadu hebben we weer heel veel gewandeld en ontzettend mooie natuur gezien. Helaas waren veel wandelpaden gesloten vanwege het regenseizoen en konden we niet in watervallen zwemmen zoals in Litchfield. De grootste watervallen Jim Jim Falls en Twin Falls waren alleen zichtbaar vanuit een vliegtuigje. Niels en ik hebben daarom een prachtige vlucht over Kakadu gemaakt! Er was zelfs een regenboog zichtbaar aan de voet van Jim Jim Falls! Het uitzicht tijdens deze 75 minuten durende vlucht was fantastisch! Vooral Niels heeft erg genoten. Halverwege de vlucht had ik helaas te kampen met een lichtelijke misselijkheid, dus was ik blij toen we weer aan de grond stonden!

Ons oorspronkelijke plan om na een trip naar Centraal Australie naar de Oostkust te rijden via de Barkly Highway moesten we wijzigen. De hele Barkly Hwy was namelijk weggespoeld! Iets wat wij ons totaal niet kunnen voorstellen! Een heel stuk asfalt in een keer weg! Vanuit Katherine (waar heel veel aboriginals dronken op straat hangen, triest gezicht) bezochten we Nitmiluk National Park. We hebben een flink ruwe wandeling gemaakt over de rotsen om bij een beschutte waterval te komen (Southern Rockhole). Helaas bleek na twee uur een hele horde toeristen vanaf de andere kant per boot aangekomen te zijn. Daar ging onze rust. Een van deze toeristen was Chick (Carine was op de boot gebleven omdat ze haar enkel had verzwikt) met wie we lekker hebben bijgekletst. Omdat het begon te regenen vroeg de bestuurder van de boot of wij niet met de boot mee terug wilden omdat het te gevaarlijk zou zijn om over de gladde rotsen terug te klimmen. Dat was een gratis boottochtje langs de Gorges!! En we konden Carine ook weer zien. Heel leuk!

Onze volgende bestemming was Devils Marbles maar helaas hebben we dat niet gehaald en kwamen we niet verder dan Tennant Creek omdat onze auto het begaf! Het lampje van de fuel filter begon te branden en we moesten gelijk in TC naar de monteur. Omdat het op dat moment ook ontzettend hevig regende waren de wegen overstroomd om verder naar het zuiden te rijden en moesten we sowiezo in TC blijven. De monteur zei ook doodleuk: ‘it’s a mondayjob’. Zaten we daar 3 dagen vast in de middle of nowhere in de regen! Terwijl de locals er erg blij mee waren omdat er al drie jaar geen hevige regen was gevallen in TC. Gelukkig konden we maandagmiddag wel weer doorrijden naar Devils Marbles (grote steenformaties). Wij waren op dat moment de enige (waarschijnlijk vanwege het rotweer) en toen we terug liepen naar de auto achtervolgde een wilde Dingo ons. Scary! Gelukkig kwam hij niet te dichtbij & konden we veilig de auto in om door te rijden!

Onze monteur had niet heel erg zijn best gedaan met onze auto. We hadden steeds meer problemen tijdens het rijden. Eigenlijk was de hele schakelbox stuk. Als we 80 km/uur reden ging de toerenteller vanuit het niets ineens omhoog! Vreselijk! Het hele stuk naar Alice Springs ging daardoor het benzine verbruik van 1 op 9 omhoog naar 1 op 5! En dan te bedenken dat je in Centraal Australie 175/185 cent/liter betaald ipv 120 cent/liter. In Alice Springs zat gelukkig een Wicked Depot. Daar konden we gelijk onze auto omruilen voor een nieuwe! CatDog prijkt nu op de zijkant van onze auto, met achterop, jawel, “Driver carries no cash, he’s married!” Na alle stress die we van de auto hadden gehad, vonden we dat we wel een keer een fatsoenlijke maaltijd hadden verdiend (ipv onze eigen camping kookkunsten) en gingen we naar het Overlanders Steakhouse. Een groot bord met daarop: krokodil, kangoeroe, struisvogel, barramundi, kameel en rund stond binnen no time voor onze neus! Mmmm!! Heerlijk! En zo konden we de verschillende soorten vlees (& vis) proberen. Gelukkig scheen de zon ook weer in Alice Springs en konden we een hele dag genieten van de West McDonnels Ranges. Weer lekker veel gewandeld in de natuur en genoten van het zwemmen in de waterpoels onder aan de voet van de Ranges. De dagen daarna was het tijd voor de highlights van Centraal Australie: King’s Canyon, Ayers Rock (ook wel Uluru) en de Olgas (ook wel Kata Tjuta).

King’s Canyon was echt fantastisch. Weer kwamen we Chick & Carine tegen en we besloten met zijn vieren de Canyon te beklimmen de volgende ochtend. Om 5 uur ’s morgens zouden we naar de voet van de Canyon rijden om in het donker aan de klim te beginnen. Inmiddels is het namelijk een standaard 40 graden of hoger vanaf zonsopgang! Je kunt je dus voorstellen dat je midden op de dag totaal niets kunt doen behalve water opzoeken. Het eerste gedeelte van de klim was heel stijl en redelijk vermoeiend, maar absoluut de moeite waard. Bovenop de Canyon zagen we de zon opkomen en konden we onze zaklampen uitzetten voor de rest van onze tocht. De wandeling gaf ons een fantastisch uizicht op de vallei en halverwege de Canyon konden we weer naarbeneden om in de Garden of Eden een duik te nemen. Heerlijk koel! Het tweede gedeelte van de wandeling was het zwaarst omdat we buiten de schaduw van de Canyon liepen in de volle zon. Om een uur of 10 stonden we bekaf doch zeer voldaan weer beneden, op naar het zwembad van de camping met de airco hoog aan in de auto!

De klim op Uluru een dag later was misschien nog wel meer spectaculair. In de laatste 7 weken is de klim omhoog maar 3 dagen open geweest ivm de weercondities. Regen en sterke wind maken de klim omhoog te gevaarlijk. Niels en ik zaten duimendraaiend in de auto hopend dat het hek voor de klim open zou zijn. En dat was het! Eenmaal uit de auto gestapt kwam bij mij de schrik: dit is wel heel stijl! Moet ik daar omhoog?! Met Niels vlak achter me heb ik me omhoog gesleept. Op sommige stukken met tranen in mijn ogen! Doodeng vond ik het! Helemaal het stuk dat je uit de beschutting van de rots komt en een sterke wind van voren voelt. Er is niets meer om je aan vast te houden en moet je volledig op jezelf vertrouwen. Bovenop voel je je wel de koning te rijk. Het uitzicht is spectaculair en leunend tegen de wind geniet je van de volbrachte prestatie! Heerlijk! En dan moet je nog naar beneden. Gelukkig viel dat alles mee en ging dat sneller en beter dan verwacht. Helemaal bezweet en belaagd door de vliegen stonden we weer bij de auto: airco aan en snel naar het zwembad!

Voor de derde dag op rij stonden Niels en ik om 5 uur op om een wandeling te maken. Ditmaal rondom Kata Tjuta. Helaas liepen we hier al vrij snel in de volle zon en omdat het tweede gedeelte van deze erg lange wandeling in een vrij saai gebied was, waren Niels en ik het heel snel zat. De warmte, het vroege opstaan en de vliegen begonnen ons een beetje op te breken. Chagarijnig kwamen we bij de auto terug. Tijd om de hitte te verlaten. Hiervoor moeten we een dikke 1500 km doorkarren naar het zuiden van Australie ook wel: de bewoonde wereld! Deze afstand hebben we samen in twee dagen gereden omdat er niets anders dan woestijn en maanlandschap om je heen te zien is langs de weg. We hebben een tussenstop gemaakt en overnacht in Coober Pedy. Een mijnstadje waar alles en iedereen draait om Opal. Overal om het dorp heen zijn mijnschachten met grote gele borden die je daarvoor waarschuwen. Vanwege de enorme hitte (het kan een 56 graden worden in Coober Pedy) woont 30% van de bevolking in Coober Pedy nog onder de grond. Logischerwijs hebben Niels & ik een mijntoer gedaan en een dugout (ondergronds huis) bezocht. Als je een stukje land hebt en een graafmachine huurt kun je je eigen huis uitgraven. Voor nog geen 30,000 AUD heb je dan je eigen ondergrondse woning inclusief electra en waterleidingen. Als je dan later nog een extra kamer aan je huis wilt maken, huur je gewoon weer een graafmachine voor een week en graaf je een extra kamer aan je huis! En wie weet vind je onderweg nog wat Opal ook! Erg leuk om met deze mensen te praten!

Op naar de bewoonde wereld en het volgende blog!