Oftewel welkom/hallo in Fiji! Je hoeft niet lang in Fiji te zijn om dat te ontdekken. Vlak nadat we in Nadi onze backpacks van de lopende band hebben gehaald worden we door verscheidene locals vriendelijk onthaald met een vrolijke bula! en een glimlach van oor tot oor! Omdat we al wat research hebben gedaan lopen we direct naar het Awesome Adventures bookingskantoor om de Bula-pas te boeken. Dit is een bootpas voor de Yasawa Flyer welke een dagelijkse route vaart langs de Mamanucas en de Yasawas - twee eilandengroepen ten noordwesten van Vitu Levi, het hoofdeiland van Fiji - en aan het eind van de dag weer terug komt in de haven van Nadi. Eigenlijk werkt deze boot net als een bus. Je kunt dagelijks op en afstappen om meerdere eilanden te kunnen bezoeken in voor ons twee weken tijd. Omdat we vroeg aan zijn gekomen met het vliegtuig halen we diezelfde dag nog het vertrek van de Yasawa Flyer en gaan we naar het eiland Mana in de Mamanucas. Als we op de boot stappen worden we vrolijk onthaald door de bemanning. Een aantal van hen speelt gitaar en iedereen zingt en klapt mee op de melodie. Zelfs ik werd daar op de vroege ochtend heel erg vrolijk van!

Als we aankomen bij resort Ratu Kini op Mana, krijgen we daar een zelfde soort onthaal. De werknemers van Ratu Kini zingen voor ons een welkomstlied! Hier kunnen wij wel aan wennen! Ratu Kini is een vrij basic backpackers resort, maar met fantastisch uitzicht op de zee en de ondergaande zon. Hier leren we Floor & Isabelle kennen (uit NL natuurlijk) met wie we verscheidene potjes toepen! Ratu Kini organiseert gedurende de dag gratis activiteiten en een daarvan is je eigen sieraden maken van kokosnoot. Met allemaal vrouwen rondom de tafel schuiven ook Niels (!) en ik aan. Al met al is het erg hard werken om voor elkaar te krijgen wat je in gedachten hebt omdat het gereedschap erg basic is. Met een stuk glas wat ooit onderdeel was van een bierflesje proberen Niels en ik de haren van onze kokosnoot te schrapen. De zaag die ze hebben om je kokosnoot in stukken te snijden was ooit heel en had ooit een handvat. Met een half zaagje en heel wat gezweet later weten Niels en ik toch twee armbanden en een ketting te maken. Als we aan het eind van de middag een welverdiend colaatje drinken op het terras vraagt een medewerker van Ratu Kini mij hoe ik aan de ketting kom en wanneer zij vervolgens niet gelooft dat ik die zelf heb gemaakt is mijn dag helemaal perfect!

Onze volgende stop is op Bountyisland. Een veel luxer resort dan op Mana, maar hier blijven we alleen om de volgende dag over te kunnen stappen op de boot naar het noorden van de Yasawas.

Octopus resort is onze volgende bestemming en als we onze Lonely Planet mogen geloven is dit resort zeker de moeite waard om te verblijven. Als we aankomen heeft de auteur geen woord teveel gezegd. De dorm is spik en span en elk bed heeft een eigen ventilator. Een heerlijk zwembad is aanwezig en het zeer vriendelijke onthaal door gastheer Jim geeft je gelijk het gevoel alsof je thuis bent! We hebben mazzel want diezelfde avond is het BBQ en spelletjesavond! Na een flink bord met heel veel soorten vlees (wat vrij bijzonder is in Fiji, want over het algemeen krijg je vaak alleen groente met rijst) begint de avond met limbodansen en gek genoeg haalt Niels met zijn lengte bijna de finale! Hierna volgen verschillende bierestafettes met als aflsuiter aardappelpoepen! Met een aardappel tussen je benen geklemd zo snel mogelijk proberen te rennen, de aardappel in een emmer laten vallen aan het eind van de baan en deze teruggooien naar je teamgenoot om hem of haar hetzelfde te laten doen. De zondagochtend staan we nog redelijk vroeg op om mee te kunnen naar de kerkdienst in het dorp aan de andere kant van het eiland. Het is ontzettend warm en van te voren wordt er gezegd als je het eind van de kerkdienst niet haalt, word je niet raar aangekeken als je tijdens de dienst wegloopt. Na ongeveer een uur kunnen we Niels zijn shirt uitwringen en besluiten we de sauna eh.. kerk te verlaten. De dienst tot dan toe was bijzonder om mee te maken en we zijn blij dat we het hebben gedaan. We lopen nog even rond in het dorp om wat foto's te nemen totdat Jonathani, een van de bewakers van het Octopus resort ons herkent en ons uitnodigt in zijn ‘Bure'. Dit is zijn zelfgemaakte houten hut welke uit een ruimte bestaat van 8 m2 waar hij, zijn vrouw en drie kinderen in leven en slapen. Wat een contrast met de Bure's van het resort! Apetrots laat hij ons alles zien, met name de twee baseballpetjes die aan de muur hangen met ‘security' erop welke hij van voorgaande resortgasten opgestuurd heeft gekregen en met trots draagt als hij moet werken. Een beetje gegeneerd probeer ik de camera die ik nog in mijn handen heb achter mijn rug weg te moffelen terwijl hij zijn levensverhaal verteld. Vol bewondering voor hem en zijn familie zeggen we hem na een half uur gedag. Jonatani wil zich klaarmaken voor een nieuwe werkdag op het resort. Op het resort leren we Andreas, Jeronimo en Chris (uit Duitsland) kennen met wie we erg veel lol hebben, vooral tijdens het volleyballen en we besluiten gezamelijk te reizen naar Mantaray resort.

Mantaray resort valt erg tegen na de luxe van Octopus resort. Ook missen we hier het vrolijke Bula!-onthaal en de vrouw die ons incheckt is de grootste chagarijn die we tot dan toe in Fiji hebben gezien. We beginnen onze vrolijke Jim al te missen! Het snorkelen voor het resort maakt echter een hoop goed. Dit is verreweg de beste snorkelspot tot dan toe! Helaas zijn er in deze tijd van het jaar geen mantarays te zien. Het goede zicht doet ons besluiten om de volgende ochtend een duik te maken. Helaas hadden we deze tijd beter kunnen besteden aan nog een ochtend snorkelen, want het duiken vergeleken met het snorkelen viel een beetje tegen. Nog teleurgesteld verlaten we diezelfde ochtend het resort en gaan we met onze Duitse vrienden naar Oarsman's bay resort. Ook dit was niet echt een goede zet. Het personeel konden we wel achter het behang plakken en er was echt niets maar dan ook niets te doen! Na een saaie (vroege nacht in bed met een boek) besloten onze Duitse vrienden terug te gaan naar Jim en Octopus resort. Niels en ik gingen eerst nog naar Coral View resort. Hier hebben ze plaats voor minstens 100 backpackers en alles is gericht op relaxing en plezier! We besluiten allebei een kayak te huren met een doorzichtige bodem zodat we peddelend op zee het koraal en de vissen kunnen bekijken onder ons. We peddelen helemaal naar de Blue Lagoon met een flinke wind tegen (twee dagen later had ik nog spierpijn in mijn armen)! Daar aangekomen slepen we de kayaks het strand op en springen we de zee in om te snorkelen. Prachtig! Coral view is goedkoop vergeleken met de andere resorts maar waar voor je geld. Niels en ik beginnen ook weer wat gewicht kwijt te raken. Bij de prijs voor de overnachting betaal je namelijk overal voor een maaltijdpakket. Je krijgt dus hetzelfde ontbijt, dezelfde lunch en hetzelfde avondmaal als iedereen en zoals ik al eerder zei is dit voornamelijk rijst met groente.

Twee dagen later besluiten we terug te gaan naar Octopus resort waar een vrolijke Jim ons op staat te wachten. Hier volgen een aantal erg relaxte dagen gevuld met snorkelen (we zien onze eerste leopard shark!), boeken lezen onder de palmbomen, weer sieraden maken maar ditmaal van kleine schelpen, elke middag volleyballen, balspellen doen in het zwembad, doorzakken met onze Duitse vrienden en Jim, een filmavond op groot scherm onder de sterren met popcorn (!), en nog een spelletjesavond zoals de afgelopen zaterdag. Vorige week won Niels het ballonnenspel met een ander meisje terwijl ik foto's nam. Ditmaal deden Niels en ik het ballonnenspel samen en was Niels erg gebrand om zijn titel te verdedigen! We moesten proberen een ballon tussen onze lichamen geklemd te houden zonder onze handen te gebruiken noch de ballon op de grond te laten vallen en opdrachten te vervullen. Wie het snelst is gaat door naar de volgende opdracht (bijv. de ballon tussen onze hoofden, daarna de ballon brengen naar de knieholtes etc.) totdat er een koppel overblijft. En tja.. Niels en ik wonnen het ballonnenspel en dus de gratis cocktails!

Niels woont ook een Kava ceremonie bij. Dit is een traditionele ceremonie waarbij de ‘chief' van het dorp ons als vreemdelingen opneemt in zijn stam. Hierbij wordt Niels benoemt tot ‘spokesperson' waar hij nu nog steeds trots op is! Aan het begin van de ceremonie moeten we een keer in onze handen klappen en Bula! roepen waarna we een uitgeholde kokosnoot gevuld met kava overhandigd krijgen die we in een keer weg moeten drinken. De vloeibare massa die ik in mijn kokosnoot zie lijkt op modderig water en helaas smaakt het ook zo. Na het drinken klappen we drie keer in onze handen om de ‘chief' te bedanken voor de Kava. Kava is een plantensoort en om de kava drank te maken worden de wortels van de kava plant in een soort kussensloop gedaan en uitgewrongen in water. Het drinken van te veel kava zorgt ervoor dat je erg slaperig wordt en na een tijdje raakt je tong ervan verlamd. Heel fijn als je nog een conversatie wilt hebben! Helaas komt aan al het goede een eind en nemen we treurig afscheid van onze Duitse vrienden en Jim.

Toch kijken Niels en ik al uit naar onze volgende trip: de BAD Sharkdive met Beqa Adventure Divers in Pacific Harbour. Hiervoor verlaten we de Yasawa eilanden groep en gaan we terug naar het hoofdeiland Vitu Levu. De twee duiken die we met BAD maken zijn FANTASTISCH! We zien wel 20 bullsharks, een aantal nursesharks en een heleboel grey reefsharks, blacktip reefsharks en whitetip reefsharks. Een meter voor je neus worden de enorme bullsharks gevoerd en op het moment dat ze de vissenkoppen weghappen kun je de scherpe tanden in hun bek tellen! Het kijken naar de in rondjes zwemmende haaien vergezeld door hordes andere grote vissen waaronder grote travelli's brengt je in een soort trance. Vol ongeloof staren Niels en ik naar de prachtige beesten voor ons. Na het voeren van de grote jongens stijgen we naar 5 meter om de rifhaaien gevoerd te zien worden. We kunnen nu nog dichterbij zitten en ik word maar liefst twee keer in het gezicht geslagen door de staart van een rifhaai! En toch heb ik me geen moment onveilig gevoeld. Je kunt wel merken dat de jongens die dit al 6 jaar doen erg goed zijn. Dit waren de twee gaafste duiken die Niels en ik tot dan toe hebben gemaakt! Als we na het duiken terugkomen in ons resort (uprising) is het tijd voor ‘horseboarding'! Op een surfboard staan met een touw in je houden dat vast zit aan het zadel van een paard welke vervolgens over het strand galoppeert en je voorttrekt over het water! Heel leuk om naar te kijken! Vooral omdat het erg lastig is in het begin!

Fiji was prachtig, relaxed, spannend met de haaien maar voornamelijk

vriendelijk en gastvrij! Moce Fiji, oftewel dag Fiji, maar Hello New Zealand!!